ik sing mi’n Leed…

zur Gitarre

Wat fröh is dat düster,
un dat is eerst Klock veer!
Mi is nich to’n Lachen,
alleen sitt ik hier.

Doch ik sing mi en Leed
von de Kinnertiet!
Von Licht un von Warmnis
warrt de Welt mi so wiet.

Meist fritt mi de Sehnsucht,
denn du büst nich bi mi.
Wat schall ik denn dahn,
so ganz ohne di?

Ik sing mi en Leed
von de Kinnertiet!
Von Mudder un Vadder,
un mien Hart is so wiet.

Un denn is allens lichter,
un de Sünn schient so blank.
Bald is’t wedder Fröhjohr,
in Goorn, op de Bank.

Denn sing ik mi’n Leed
von de Kinnertiet!
Un de Vagels, se singt,
un de Welt is so wiet.

©Gertrud E.

Text u. Melodie: Gertrud Everding
November 2012